بهار میرسد اما زگل نشانش نیست

نسیم رقص گل آویز گل فشانش نیست

چمن بهشت کلاغان و بلبلان خاموش

بهار نیست به باغی که باغبانش نیست

هر کی ندونه خودم که میدونم

چکاره ام

چیکار ها کردم و چه کارهایی که فرصتشو نکردم که بکنم

یا تو نگذاشتی

راستش اگه الانم بگذاری یا بهم فرصت بدی یا به حال خودم رهام کنی شاید

بازهم بکنم

میدونی که چه کاری منظورمه

آره همون گناهانی که الان با تمام وجودم عجین شده

آره خودمم میدونم گناهکارم و هر روز هم به بار گناهام اضافه میشه

ولی تو که خدایی و خدا بودی و خدا خواهی ماند ،ببخش کم صبری ها و عجولی هام رو

چون تو صبورترینی و مهربانترین

به تو امید دارم چون خودت گفتی که از من نا امید نباشید

لا تقنطوا من رحمه الله

واقع نمایی کنیم نه خیال پردازی

تا تاریخ به دروغگویی محکوممان نکند

عمق و حقیقت ماجرا آن قدر هست که تفاوت حق و باطل مشخص شود

پس چرا با اغراق و بزرگ نمایی حقایق نمایان را نیز زیر سوال ببریم

امروزه ضربه ای که مبلغان و رسانه های جاهل و یا غرض ورز داخلی به انقلاب و آرمان ها می زنند بیش از

دشمنی و عداوت خارج نشینان ایرانی و غیر ایرانی است .

کمی عقول خود را به کار گیریم روزگار ستم شاهی دوران فریب و نیرنگ روباهی و مروانی بود نه دشمنی گرگ صفت و نمایان!!!

پس روش دشمنی آنان هم بر پایه فریب افکار عمومی بوده است که  توانست کودتای 28 مرداد را رقم بزند و هنوز هم پس از سالها عده ای از عوام مردم را به دلسوزی از شاه مخلوع وادار سازد.

پس قبول کنیم کمی هوشمندانه تر باید به نقل وقایع برای نسل حاضر پرداخت.

قیام امام خمینی ( رض) نسل ساز و تاریخ ساز بود اگر مبلغ نیستیم مخرب هم نباشیم.

سخته رسیدن به نقطه ای که تازه بفهمیش

تازه درکش کنی

تازه به یاد آوریش

که هیچ کاره ایی

تنها یک بنده در بند هستی

بنده ای زبون و ذلیل نفس سرکش و سیر ناشده

آن روز است که

تمام منیت ها و ادعاهای گوش فلک کر کنت

تبدیل به یک ناله می شود که

مرا ببخش خداااا

دانلود فایل

شخصیت میرحامد حسین و کتاب عبقات

علامه سید میرحامد حسین موسوی هندی نیشابوری، متکلمی بزرگ، عالمی متبحر و نام آور و استوانه ای استوار در قرن سیزدهم به شمار می آید. در زمان شاه سلطان حسین صفوی، سید محمد نامی، از علمای نیشابور، به هندوستان رفت و در دهلی اقامت گزید. فرزندان وی به مناصب دولتی در آمدند و کم کم اهمیت پیدا کردند. یکی از احفاد سید محمد، به نام برهان الملک فرماندار صوبه اود شد… در زمان پادشاهان نیشابوری، جماعت زیادی از نیشابور و مشهد مقدس و سایر شهرهای خراسان به هندوستان رفتند و در شهر لکهنو مرکز حکومت آنان ساکن شدند. سادات نقوی تکه نیشابوری هستند در زمان پادشاهان اود به هند رفته اند. مرحوم میرحامد حسین نیشابوری، صاحب عبقات الانوار درتحت حمایت این خاندان حاکم شیعی فعالیت می کرد….

وی در پنجم محرم سال 1246هجری قمری متولد شد. نام وی سید مهدی و کنیه او ابوالظفر بود و به سید حامد حسین معروف گشت. سید میرحامد حسین نزد پدرش به فراگیری علوم و معارف اسلامی پرداخت و در پانزده سالگی پدرش را از دست داد. آن گاه ادبیات و نهج البلاغه را نزد مفتی سید محمد عباسی، مقامات حریری را از مولوی سید برکت علی صاحب فراگرفت و حکمت و فلسفه را از سید مرتضی بن سلطان العلما و سید محمد بن دلدار علی آموخت.

میرحامد حسین، عالمی پر تتبع بود و بر آثار عالمان گذشته و اخبار و روایات تسلط و در این خصوص شهرت خاصی داشت. وی پس از کسب علوم معقول و منقول عمر خویش را به بحث و پژوهش در اسرار اعتقادات دینی و حراست از ارزش های اسلام راستین و احیای فلسفه سیاسی اسلام گذراند و در این راستا آثار گرانسنگی از خود به یادگار گذارد که صاحب اعیان الشیعه (جلد 18، ص 373) آن ها را ذکر کرده است.
میرحامد حسین در هجده صفر سال 1308 هجری قمری به دعوت حق لبیک گفت و در حسینیه جناب غفران مآب مدفون شد. رحلت میرحامد حسین،جهان اسلام و تشیع خصوصا مردم مسلمان هندوستان را در سوگ خود داغدار نمود و در عزایش به سوگ نشستند. ادبا و شعرا در تمجید از شخصیت او قصیده ها سرودند و در رثای وی مرثیه های بسیاری گفتند.

پدر میر حامد حسین، سید محمد قلی موسوی (م 1260ه.ق) سه فرزند به نام های سید سراج حسین (م 1282ه.ق)، سید اعجاز حسین (م 1286ه.ق) و سید حامد حسین (م 1306ه.ق) داشت. سیدناصر حسین (م 1361 ه.ق) و سید ذاکر حسین از فرزندان سید میرحامد حسین هستند. فرزندان سید محمد قلی موسوی همگان از عالمان دین و مشعل داران فرهنگ، عزت و فضیلت بودند و از خود آثار گرانسنگی به یادگار گذاردند. این خاندان بزرگ، ستارگانی درخشان در آسمان اندیشه بودند و هماره مشعل علم و تقوا و اعتقادات دینی را فروزان نگه داشتند.

علامه امینی درباره میرحامد حسین می گوید:

این سید پاک بزرگوار چونان پدر قدیس خویش، یکی از شمشیرهای آخته خداست بر سر دشمنان حق و درفش پیروزی حقیقت و دین، و آیتی بزرگ از آیات خدای سبحان است. خداوند به دست او حجت را تمام کرد و راه راست و حق را آشکار ساخت.

لَو لا’ مُحمَّدٌ(ص) ما’ خَلَقْت الدُّنیا’ وَالا’خِرَه وَلاَ السَّمو’ات وَاْلارْض وَلاَالَعَرْش وَلاَ الکُرسِی وَ لاَ اللُوْح وَلاَ الَْقلَم وَلاَالجنَّه وَلاَالنّارَ وَلَوْلا’ مُحَمَّدٌ ما’خَلَقْتُک یا’ آدَم

اگر محمد(ص) نبود نه دنیا را خلق می کردم و نه آخرت را،همچنین نه آسمان و نه زمین و نه عرش و نه کرسی و نه لوح وقلم ونه دوزخ را خلق می کردم . و اگر محمد(ص) نبود ای آدم، تو راخلق نمی کردم .