. .:

بوی یاس و گلهای محمدی می داد تکه ترمه خوشبوی جانمازش 

وقتی

همگام با نوای عاشقی اذان کائنات، سجاده نشین قبله ی گل سرخ می شود 

و سرمست از باده حضور در درگاه احدیت رو به قبله حقانیت با ادب می ایستد و

نجواکنان نام زیبای الله الله بر زبانش جاری می شود

خودش می شود و یک دنیا معرفت و زیبایی

مادرم را می گویم

قسم به جانماز و تسبیحش 

قسم به چادرنماز گل گلی و یاس های جانمازش

قسم به مهر تربتش

تا وقتی او نماز می خواند 

در و دیوار به احترام خلوتش 

حریم دار حرمت این خلوت می شوند

چه زیباست این نماد بندگی خلق

چه زیباست این خلوت عبد و معبود

اللهم الرزقنا

موضوعات: دست نوشته های خودم  لینک ثابت



[یکشنبه 1396-09-26] [ 07:48:00 ب.ظ ]