این روزها عده ای از سر جهالت ، عده ای از سر سطحی نگری و گروهی هم از روی تعصبات قومی و نژادی و عده ای هم از سر عناد سعی میکنند دفاع از حریم حضرت زینب و جنگیدن در سوریه را کم اهمیت جلوه دهند .

مسلما در اینگونه موارد سخن گفتن با مغرضینی که خود را به خواب زده اند و خود در باطن از همه حقایق با خبر هستند و در ظاهر انکار و تمسخر می ورزند ، کار بیهوده و آب در هاون کوبیدن است و باید تنها دعاگوی سلامت ذهن و ایمانشان بود.

اما روی سخن اینجانب با کسانی است که از سر جهالت و سطحی نگری و … به این مساله با دیده تردید می نگرند. در جواب این دوستان باید به چند نکته اشاره کرد.

اول آنکه ورای تمام ادله و مستندات قرآنی و روایی و سیره اهل بیت که در کتب معتبر شیعه و اهل سنت آمده است ، دلایل عقلی زیادی در توجیه و اثبات صحت و حقانیت جنگ در سوریه وجود دارد که عبارتند از:

1. حفظ تمامیت ارضی ایران و جلوگیری از نفوذ داعش و هم پیمانانش به ایران

اولین دلیل عقلی که هر عقل سلیمی آن را می پذیرد آن است که دشمن در پشت درب ِخانه کمین کرده است و بهترین دفاع در مقابل دشمن ظالم و زالو صفت ، حمله است . بسیار سطحی و کوته نظری است که دشمن را از خود دور دیده و منتظر نفوذ آن ها بود تا بعد دفاع کرد.

چنانچه وضعیت کشورهای همسایه ایران مثل ترکیه ، عراق، افغانستان ، پاکستان و حتی کشورهای غیر همسایه مثل فرانسه و …. موید این مطلب است .کشورهایی  که خود را در ظاهر بی طرف هم نشان دادند از گزند داعش در امان نبوده و نیستند.

2. دفاع از انسانیت و مقام انسانی

جنایات مختلف داعش در طول این سالها نشان داده که این گروه با هیچ اعتقاد و منش دینی و انسانی سر سازگاری ندارند و زن و کودک و پیر وجوان برای آنها فرقی ندارد. دیدن تصاویر جنایات های داعش دل هر انسان آزاده از هر دین و مسلکی را به لرزه در می آورد .

و اگر جلوی این جنون و افراطی گری گرفته نشود به زودی شاهد از بین رفتن نسل بشر و ارزش های انسانی هستیم .

3. جلوگیری از اندیشه افراطی گری

ممکن است گروهی به این مساله اشاره داشته باشند که جنگ در سوریه کمک به اعراب است و تاریخ نشان داده که اعراب معمولا در مناقشات و حتی کنوانسیون های بین المللی هیچگاه طرفدار ایران نبوده و به نفع کشورمان گامی بر نداشته اند . اما باید توجه کرد که امروز مساله سوریه مساله ای قبیله ای و نژادی نیست . بلکه مبارزه در سوریه یک ایدئولوژی و مقابله فرهنگی در مقابل جریان خشونت طلبی و افراطی گری است.

اگر نگاهی به افرادی که مجذوب این فرقه ها شده اند بیندازیم متوجه میشویم که بیشتر این افراد نیروهای جوانی هستند که تحت تاثیر فیلم های جنگی و تخیلی هالیوودی و بازی های جنگی ، برای ارضای حس ماجرا جویی و خشونت طلبی جذب این گروه شده اندو عدم مقابله با چنین تفکری که خون انسان ها را مباح و همه را دشمن میپندارد ، باعت ترویج و اقبال عمومی شده و در نتیجه حیات و امنیت انسانی را تهدید خواهد کرد.

4. دفاع از ارزش های ملی و مذهبی

اقدامات فرقه داعش نشان داده است که اماکن ، ذخائر تمدن و حیات بشری برای آنان هیچ ارزشی ندارد. تخریب امکان ملی و باستانی و مذهبی ( در مورد همه ادیان و مذاهب)سند این مدعاست .

حملات آنان یاد آور حملات مغول است که در پی آن هزاران هزار کتاب و اسناد و امکان تاریخی و مذهبی که از ذخائر به آتش کشیده شد.

اگر تنها ذره ای به تمدن و حیات بشری ، علاقمند باشیم متوجه میشویم که جنایاتی که داعش در مورد اماکن و ثروتهای عمومی جامعه انجام میدهند دست کمی از نسل کشی این فرقه ندارد.دلیل این مطلب هم آن است که آیا می شود به عقب برگشت و مثلا کاخ تیسفون را از اول ساخت و یا دوباره هابیل و قابیل را زنده کرد .

دلایلی که بیان شدصرفا دلایل عقلی است و این تنها شمه ای از دلایل عقلی بود اما آیا همین مختصر دلایل باعث نمی شود که حداقل در قول و زبان ما هم مدافع حرم باشیم؟؟

از جمله آیات که در روز غدیر خم در شأن امیرالمؤمنین علیه السلام نازل شده این آیه است: «الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذِينَ کَفَرُوا مِنْ دِينِکُمْ فَلاَ تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ الْيَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِينَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْکُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَکُمُ الْإِسْلاَمَ دِيناً»[1]؛ «امروز کافران از اینکه به دین شما دستبرد بزنند و اختلالی رسانند طمع بریدند پس شما از آنان بیمناک نگشته و از من بترسید، امروز دین شما به حد کمال رسانیدم و بر شما نعمت را تمام کردم و بهترین آئین را که اسلام است برایتان برگزیدم».

امامیه بطور عموم و بدون استثنا اتفاق دارند به اینکه، این آیه کریمه پیرامون نص غدیر نازل شده است.

روایات  اهل سنت مربوط به وقت نزول این آیه:

1- حافظ، ابوجعفر، محمدبن جریر طبری، در کتاب «الولایه» به اسناد خود از زیدبن ارقم در حدیثی روایت فرموده که: این آیه کریمه روز غدیر خم در شأن امیرالمؤمنین علیه السلام نازل شده.

2- حافظ، ابن مردویه، اصفهانی، از طریق ابن هارون عبدی، از ابی سعید خدری روایت کرده که: این آیه در روز غدیر خم بر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نازل شده هنگامی که فرمود: «مَن کُنتُ مَولاهُ فَعَلیٌ مَولاهُ» و سپس روایت مزبور را از ابی هریره نقل کرده و در آن تصریح شده که روز مزبور هجدهم ماه ذی الحجّه الحرام است یعنی روز بازگشت پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم از حجة الوداع.[2]

3- حافظ، ابونعیم اصفهانی، در کتاب خود (ما نزل من القرآن فی علی علیه السلام) روایت نموده و می­گوید، حدیث کرد ما را، محمدبن احمدبن علی بن مخلد محتسب، که او را از محمدبن عثمان بن ابی شیبه، و او از یحیی حمانی و او از قیس بن ربیع، و او از ابی هارون عبدی، از ابی سعید خدری (رضی الله عنه) روایت نموده که: پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم مردم را در غدیر خم به سوی علی علیه السلام دعوت نمود، به آن جناب خار و خاشاک زیر درخت برطرف شد و آن روز پنج شنبه بود، سپس پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم، علی علیه السلام را طلبید و دو بازوی او را گرفت و بلند کرد تا به حدی که مردم سفیدی زیر بغل رسول خدا را دیدند. سپس آن اجتماع متفرق نشد مگر بعد از نزول این آیه «الیوم اکملت لکم دینکم…».

پس رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: «الله اکبر علی اکمال دین و اتمام النعمه و رضی الرب برسالتی و بالولایه لعی من بعدی» سپس فرمود: «مَن کُنتُ مَولاهُ فَعَلیٌ مَولاهُ، اللهم وال من والاه و عاد من عاداه وانصر من نصره واخذل من خذله.»

در این هنگام حسان عرض کرد: یا رسول الله اجازه فرما درباره علی علیه السلام اشعاری بگویم که شما آن ها را بشنوید، فرمود: بگو به میمنت و برکت الهی، پس حسان برخواست و گفت: ای گروه بزرگان قریش من پیرو امر ولایت گفتار خود را به شهادت رسول خدا که در امر ولایت مجری است، اعلام می­دارم.

4- حافظ، ابوبکر، خطیب بغدادی،[3] در تاریخ خود از عبدالله بن علی بن محمد بن بشران، از حافظ علی بن عمر دار قطنی، از حبشون خلال، از علی بن سعید رملی، از ضمره، از ابن شوذب، از مطر وراق از ابن حوشب، از ابی هریره، روایت نموده از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم که فرمود: هرکس روز هجدهم از ذی الحجه الحرام را روزه بدارد خداوند روزه شصت ماه برای او می­نویسد و آن روز غدیر خم است.

 دیده شده توسط نویسنده از منابع زیر
[1]- سوره مائده (5)، آیه 3.
[2]- اسماعیل بن عمر، ابن کثیر، تفسیر ابن کثیر، ج 2، مرکز اطلاعات و مدارک الاسلامی، 1387، ص 14.
[3]- حافظ ابوبکر، خطیب بغدادی، تاریخ بغدادی، ج 8، بیروت: دارالکتب العلمیه، بی تا، ص 290.

حکایت من و تو

حکایت آن سیب چرخان و غلط زنان در مسیر رودخانه هست

که هزاران هزار عاشق دارد

دست ما کوتاه و خرما بر نخیل

یا حسین

آمدن بوی مهر می دهد محرم

بوی چشم انتظاری یاس

بوی امید مایوس شده عباس

بوی انتظار مادران چشم به راه

بوی سبز ترین احساس ها

آمدن همیشه بوی مهر می دهد محرم

بوی حسین(علیه السلام)

بوی سیب

بوی عشق

مسیب، زندانبان امام موسی کاظم علیه السلام می‌گوید:سه روز قبل از شهادت امام مرا طلبید و فرمود:

” امشب عازم مدینه هستم تا عهد امامت پس از خود را به فرزندم علی واگذار کنم و او را وصی و خلیفه خود نمایم.”

گفتم:” آیا توقع دارید با وجود این همه مامور و قفل و زنجیر، امکان خروج شما را فراهم کنم؟!”

فرمود: ” ای مسیب، تو گمان می‌کنی قدرت و توان الهی ما کم است؟ “

گفتم:” نه، ای مولای من. ” فرمود: ” پس چه؟ “

گفتم:” دعا کنید ایمانم قوی‌تر شود “

امام چنین دعا کرد: ” خدایا او را ثابت‌قدم بدار. “

سپس فرمود:” من با همان اسم اعظم الهی که آصف بن برخیا ( وزیر حضرت سلیمان علیه السلام ) تخت بلقیس را در یک چشم به هم زدن از یمن به فلسطین آورد، خدا را می‌خوانم و به مدینه می‌روم.”

ناگهان دیدم امام دعایی خواند و ناپدید شد. اندکی بعد بازگشت و با دست خود زنجیرهای زندان را به پای مبارک بست.

سپس فرمود: ” من پس از سه روز از دنیا می‌روم. “

من به گریه افتادم. فرمود: ” گریه مکن و بدان که پسرم علی ابن موسی الرضا پس از من، امام توست. “

منابع: بحار الانوار، ج 48، ص 224، ح 26 از عیون اخبار الرضا.

پیامبر گرامی اسلام در خطبه غدیر رستگاران را این چنین معرفی می کنند:

مَعاشِرَالنَّاسِ، السّابِقُونَ إِلی مُبایَعَتِهِ وَ مُوالاتِهِ وَ التَّسْلیمِ عَلَیْهِ بِإِمْرَةِ الْمُؤْمِنینَ أُولئکَ هُمُ الْفائزُونَ فی جَنّاتِ النَّعیمِ.

مَعاشِرَالنّاسِ، قُولُوا ما یَرْضَی الله بِهِ عَنْکُمْ مِنَ الْقَوْلِ، فَإِنْ تَکْفُرُوا أَنْتُمْ وَ مَنْ فِی الْأَرْضِ جَمیعاً فَلَنْ یَضُرَّالله شَیْئاً.

اللهمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنینَ (بِما أَدَّیْتُ وَأَمَرْتُ) وَاغْضِبْ عَلَی (الْجاحِدینَ) الْکافِرینَ، وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ.

هان مردمان! سبقت جویان به بیعت و پیمان و سرپرستی او و سلام بر او با لقب امیرالمؤمنین، رستگارانند و در بهشت هی پربهره خواهند بود.

هان مردمان! آن چه خدا را خشنود کند بگویید. پس اگر شما و تمامی زمینیان کفران ورزند، خدا را زیانی نخواهد رسانید.

پروردگارا، آنان را که به آن چه ادا کردم و فرمان دادم ایمان آوردند، بیامرز. و بر منکران کافر خشم گیر!

متن و ترجمه خطبه از سایت حوزه

أَلا إِنَّ خاتَمَ الْأَئِمَةِ مِنَّا الْقائِمَ الْمَهْدِی.

أَلا إِنَّهُ الظّاهِرُ عَلَی الدِّینِ.

أَلا إِنَّهُ الْمُنْتَقِمُ مِنَ الظّالِمینَ.

أَلا إِنَّهُ فاتِحُ الْحُصُونِ وَهادِمُها.

أَلا إِنَّهُ غالِبُ کُلِّ قَبیلَةٍ مِنْ أَهْلِ الشِّرْکِ وَهادیها.

أَلاإِنَّهُ الْمُدْرِکُ بِکُلِّ ثارٍ لاَِوْلِیاءِالله.

در خطبه غدیر، درباره حضرت مهدی عج الله تعالی فرجه توجه خاصی شده است.

اخبار از مهدی موعود برای آن مردمی که قبول ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام برایشان سنگین بود، بیانگر آینده نگری اسلام و برنامه بلندمدت دین الهی برای مسلمین است.

اگر مسلمین آن روز علی علیه السلام را نپذیرفتند، ولی حقایق در طول زمان برای نسل ها روشن شد، از آنجا که کارها به دست خداوند است، روزی امر اهل بیت ظاهر خواهد شد. آن روز جهان به دست جانشینان واقعی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم سپرده می­شود و انتقام آنچه در طول قرن ها برایشان رفته است گرفته خواهد شد. لازم به تذکر است که اعلام این مطالب در غدیر، یک پیشگویی و اخبار از غیب نیز به شمار می­آید.[1]

در خطبه غدیر، 25 جمله دربارۀ حضرت مهدی علیه السلام آمده است که آن ها را تحت 6 عنوان می­توان خلاصه کرد.

الف: بشارت به ایشان

در این باره می­فرماید:

«او کسی است که همه پیشوایان به آمدن او بشارت داده اند.»

ب: خاتمیت ایشان

در این باره به دو جنبه مهم اشاره شده است:

1- این که امامت در امامان تعیین شده اتصال دارد و منقطع نمی­گردد تا به دست خاتم و آخرین آنان که حضرت مهدی علیه السلام است برسد.

2- آن حضرت تا روز قیامت به عنوان حجّت خدا باقی خواهد بود و بعد از او حجتی نیست.

ج: مقام و منزلت ایشان

. دراین باره دو جهت ذکر شده است:

1- فضائل و مناقب ایشان

- او انتخاب شده خداوند و هدایت یافته و کمک شده است.

- نور از جانب خداوند در او قرار داده شده و نوری نیست مگر با او، و حقی نیست جز با او.

2- مقام و شأن اجتماعی ایشان

- او ولی خداوند در زمین و حکم کنندۀ او در میان خلق است.

- کارها به او سپرده شده، و او امین خداوند بر سرّ و آشکار اوست.

- او یاری کننده دین خداست.

- او هر صاحب فضلی را به قدر فضلش و هر صاحب جهلی را به قدر جهلش نشانه می­دهد.

د: علم ایشان

در این باره به دو جهت اساسی اشاره شده است:

1- او وارث هر علمی است و علمش بر همه چیز احاطه دارد.

2- علم او به دریای عمق علم الهی اتصال دارد.

هـ: قیام ایشان.

در دو مورد از خطبه غدیر کلمه «القائم المهدی» به کار رفته و بعد از آن به قدرت مطلقه و تمام عیار حضرت بقیة الله الاعظم ارواحنا فداه اشاره شده است که از جانب الهی به او اعطا گردیده است و هیچ قدرتی با او طاقت برابری ندارد در این باره سه جنبه ذکر شده است:

1- کسی بر او غالب نمی­شود، و کسی بر علیه او کمک نمی­شود، او همۀ قلعه های محکم را فتح می­کند.

2- او بر همه ادیان و بر همه گروه های شرک غالب می­شود، و آنان را هدایت می­کند و یا به قتل می­رساند.

3- خداوند همه آبادی ها و شهرهای جهان را در اثر تکذیبشان تا روز قیامت هلاک می­کند و
آن ها را تحت تصرف حضرت مهدی علیه السلام درمی­آورد.

و: انتقام ایشان

در خطبه غدیر تأکیدی است بر این که اگر چه حق اهل بیت علیهم السلام و شیعیانشان توسط ظالمین پایمال می­شود، ولی منتقمی خواهد آمد و گذشت از عذاب اُخروی، در همین جهان دل دوستان را گرفتن انتقام مسرور خواهد کرد.[2]

دیده شده توسط نویسنده از کتاب:
- محمدباقر، انصاری، اسرار غدیر، تهران: مولود کعبه، 1378، ص 187.

«ثم من بعدی علی ولیکم، و امامکم بامرالله ربکم، ثم الامامة فی ذریتی من ولده الی یوم القیامة، یوم تلقون الله و رسوله»

همه شیعیان می­دانند که هیچ مسیری بدون وجود کسی که مسیرشناس باشد به درستی به انجام نمی­گردد، مسیر انسانیت نیز چنین است، از این رو رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم برای تداوم طی طریق بعد از خود امام را (که همان مسیرشناس است) در مناسبت های مختلف و مکان های متفاوت مانند غدیر خم با بیان اینکه اینجا آخرین جایگاهی است که در این اجتماع به پا ایستاده ایم، به ولایت علی علیه السلام و امامان بعد از ایشان اشاره می­کند و می­گوید:

«ثم من بعدی علی ولیکم، و امامکم بامرالله ربکم، ثم الامامة فی ذریتی من ولده الی یوم القیامة، یوم تلقون الله و رسوله»

پس از من علی علیه السلام سرپرست شما و امام شما به امر پروردگار شماست، و پس از علی علیه السلام امامت در فرزندان من که از علی علیه السلام تا روز قیامت برقرار خواهد بود، روزی که خدا و رسول او را ملاقات کنید.[1]

برگرفته از کتاب محمد، دشتی، جایگاه غدیر، قم: مؤسسه تحقیقاتی امیرالمؤمنین علیه السلام، 1377، ص 174.

خداشناسی و توحید اولین درس غدیر

«الْحَمْدُ لِلَّهِ الّذی عَلا فی تَوحُّدِهِ، وَ دَنَی فی تَفَرُّدِه…»

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم سخن خود را همچون اغلب خطابه ها با حمد و ثنای الهی آغاز کرد و اشاره ای به مسائل توحید نمودند.«الْحَمْدُ لِلَّهِ الّذی عَلا فی تَوحُّدِهِ، وَ دَنَی فی تَفَرُّدِه…»

ستایش خدایی را سزاست که در یگانگی برتر و در تنهایی اش به آفریدگان نزدیک است…

توحید پایه اصلی دین است و در همه چیزش نقش اساسی دارد، توحید به معنای یکی بودن خداوند و بی مثل و مانند بودن است، دعوت انبیاء به سوی یک چیز بوده است،

در روز رستاخیز همه انسان ها در یک روز مبعوث می­شوند، کعبه و قبله همه مسلمانان یک نقطه است، قرآن تمام مسلمانان یکی است، خلاصه اینکه، توحید اصل اساسی است که در تمام اصول و فروع دین ما جریان دارد.

بدین جهت توحید تنها یک اصل از اصول دین نیست، بلکه در تمام اصول و فروع دین جریان دارد، توحید همچون نخ تسبیح است که تمام دانه های تسبیح را به هم متصل می­کند، به گونه ای که اگر توحید نباشد دین تحقق نمی­یابد همان گونه که اگر نخ نباشد تسبیح شکل نمی­گیرد. با توجه به این تفسیر از توحید و جایگاه والای آن هرچیز که منافات با توحید داشته باشد مردود است.[1]

برگرفته از کتاب

[1]- ناصر، مکارم شیرازی، آیات ولایت در قرآن، ص 256-252.