وقتي استاد با يک کلمه شاگردش را سرخ مي کند 

حوزه/ مرحوم آيت الله العظمي بهجت مي فرمود: مرحوم آقا سيد علي يزدي – از شاگردان مرحوم آخوند اردکاني – که بعد از ميرزاي بزرگ شيرازي خود را اعلم مي دانست،

مي گويد: در کربلا به درس آخوند مي رفتم و کربلا در آن زمان مرکز علم اصول، و نجف اشرف مرکز فقه بود، ايشان نقل مي کرد: هم شهري هاي ما از يزد يا اردکان به کربلا آمدند و گفتند: آيا مي شود به خدمت آخوند برسيم؟ به هر حال وقت گرفتيم و قرار شد وقت خاصي به خدمت آخوند برسيم.

همراه با جماعتي از زوار به خدمت ايشان رسيديم، و در حالي که ما جلو حرکت مي کرديم و آن ها دنبال سر ما، وارد شديم.

من که شاگرد آخوند بودم به عنوان سوال از ايشان ولي براي اظهار فضل و علميت و فقاهت، مساله اي را که خود را در آن کاملا آماده کرده بودم مطرح نمودم و خوب آن را تقريب و تقرير کردم و به آخر رساندم، البته به صورت سوال ولي با بيان کاملا علمي و استدلالي و منتظر جواب بودم

. آخوند- رحمه الله- به من اشاره کرد که نزديک بيا، نزد ايشان رفتم، و ايشان آهسته در گوشم گفت: «نمي دانم!»

اين سخن خيلي در من اثر کرد و رنگ و روي من سرخ شد، ساکت محض شدم. آخوند مي خواست به من بفهماند که نبايد اين کار را کرد

. فرداي آن روز که براي بازديد زوار به مسافرخانه رفتم، از دريچه پنجره کوچه صداي آن ها شنيده مي شد، شنيدم به هم ديگر مي گفتند: «ديديد آقا سيدعلي چه قدر صحبت کرد، ولي آخوند همه را با يک کلمه جواب داد!»

بالاخره، استاد و شاگرد امتيازات عجايب و غرايب داشتند و حرف هاي به ظاهر رکيک، اما به جا و به موقع، در کلماتشان زياد بود.

 احترام خاص آيت الله ميرزا جواد آقا تهراني به کودکان سادات 

شخصي از اقوام سببي ايشان که از سادات محترم است نقل مي کرد:  

روزي به ديدن  ميرزا جواد آقا تهراني آمده بودم و به همراه من برادر کوچکم که در آن موقع سنش حدود 7 يا 8 سال مي شد بود.

داخل اطاق با آقا مشغول صحبت بوديم، هر چندگاه آقا با تمام قامت از جايشان برمي خاستند و مي نشستند.

اين کار را چند بار با اندک فاصله اي تکرار کردند، وقتي دقت کردم فهميدم علت قيام و قعود ايشان بخاطر برادر کوچکم مي باشد، چون او بازيگوش بود و چندين باز از اطاق خارج شد و برگشت و هر نوبت که وارد اطاق مي شد، آقا به احترام سيادت او مي ايستاد و بعد مي نشست

.   بعد از اينکه متوجه قضيه شدم، دست او را گرفتم و پهلوي خودم نشاندم که ديگر رفت و آمد نکند تا مزاحم آقا نشود، ايشان با مهرباني و عطوفت فرمودند: « بگذار بچه آزاد باشد و مزاحم او نشو آزادش بگذاريد تا بازي کند. »  

منبع: کتاب خاطراتي از آيينه اخلاق

شهید از جمله شفاعت کنندگان در قیامت است؛

سه گروهند که روز قيامت به شفاعت برمی‌خيزند و خداوند شفاعتشان را می‌پذيرد:

پيغمبران، سپس علماء و سپس شهدا.

سفینه البحار، ج۴، ص۵۱۳

حضرت علي عليه السلام مردي را ديد که آثار ترس و خوف در سيمايش آشکار است.

از او پرسيد: چرا چنين حالي به تو دست داده است؟

 مرد جواب داد: من از خداي مي ترسم.

امام فرمود: بنده خدا! (نمي خواهد از خدا بترسي) از گناهانت بترس و نيز به خاطر ظلم هايي که درباره بندگان خدا انجام داده اي

.  از عدالت خدا بترس و آنچه را که به صلاح تو نهي کرده است، در آن نافرماني نکن،

آن گاه از خدا نترس؛ زيرا او به کسي ظلم نمي کند و هيچ گاه بدون گناه کسي را کيفر نمي دهد.

 منبع : داستان هاي بحارالانوار جلد دوم، به نقل از بحارالانوار، ج 70، ص 392  

امام جمعه امروز تهران حضرت ایت الله صدیقی :

در این شرایط اخلاق و عفت از بین رفته و خبری از وجدان و عدالت نیست. این در حالی است که انقلاب ما احیای روح انسانی بود و ما امروز باید این قیام و نهضت را به میدان بیاوریم و به دنبال دمیدن روح انسانی باشیم. در واقع ما باید به دنبال تاسیس تمدن اسلامی باشیم زیرا مادامی که خودمان تمدن نداشته باشیم استقلال کافی هم نخواهیم داشت. اگرچه تمدن آن‌ها از نظر ظاهری خیره کننده است اما آن‌ها به پوچی رسیده اند پس ما به دنبال این هستیم که با استفاده از تجارب آن‌ها تمدنی بسازیم که مبنایش توحید و اخلاق باشد تا دنیا و آخرتمان را یکجا آباد کنیم.