مدتی است که شرکت هایی کره ایی که روزگاری بازارهای ما را دو قبضه اشغال کرده بودند حالا کرکره ها رابه یمن تحریم های ریز و درشت دولت ترامپ پایین کشیده اند و دارند تشریف مبارک خود را میبرند.

در نگاه اول این مساله ناخوشایند به نظر می آید و آدم به حسن تدبیر دولت یازدهم بیش از پیش شک می کند که آیا این بود روابط دوستانه و رو به پیشرفت با کشورهای جهان که مدام در تبلیغات انتخاباتی دم از آن می زدند و مانند چماق بر سر حزب مخالف می زدند؟!!

در نگاه بعدی که بازهم ناخوشایند است نمک خوردن و نمکدان شکستن خارجی هاست خارجی هایی که فرق ندارد اروپایی و امریکایی یا غربی باشند یا شرقی و مرکزی!

حکایت اعتماد به خارجی ها و عدم اعتماد به خودی ها و بی محل کردن شرکت های الکتریکی داخلیمان که کج دار و مریض در کنار این غول های بزرگ خارجی، چرخ کهنه ی تولیدی خود را میچرخاندند و سعی داشتند لنگ لنگان خرک خویش به مقصد برسانند هم حکایت کهنه ایی دارد  آن هم از روزی شروع شد که انگلیس ها و روس ها خاک کشورمان را به توبره کشیدند و ایران را تبدیل به جاده مال رو نیروها و تجهیزات خود در جنگ جهانی کرده اند، از آن روز مشخص شد که خارجی خارجی است و دلش به حال ملت مفلوک و قحطی زده ایران که از فشار گرسنگی و بیمار در حال جان دادن بودند نسوخته است!!!

اما نگاه سوم به این ماجرا نگاه خوشایندی است

اینکه انشالله عدو شود باعث خیر اگر خدا بخواهد

اینکه بالاخره غولها خواهند رفت چراغ سبزی برای رشد و جان گرفتن دوباره صنعت الکترونیک کشور است که شاید روزنه امیدی باز شود تا جوانه ها بتوانند سر بربیاورند و تولید ملی را ارتقا دهند

یادمان نرفته تعطیلی های بسیاری از شرکت های بزرگ الکترونیکی کشورمان …

یادمان نرفته بیکاری کارگرانمان و حقوق های معوقه آنان….

یادمان نرفته نا امیدی ها و خبر خودسوزی و خودکشی برخی از این کارگران بخت برگشته ایرانی که از فشار فقر و بیکاری دست به این اقدام دلخراش زدند

پس حالا که اینطور است میگوییم

خداحافظ غول های بی شاخ و دم….

خوش آمدید و انشالله دیگر برنگردید…

با شما بودم

شرکت های ال جی، سامسونگ و دیگران