امام حسین علیه السلام پیکر به خون تپیده عبّاس علیه السلام را در کنار نهر علقمه رها کرده و به سوی خیمه ها بازگشت، در حالی که بسیار اندوهگین و پریشان بود و سرشک اشک از دیدگانش جاری می شد، اشک چشمش را با آستین دستش پاک می کرد و می فرمود:

آیا طرفدار حقی هست که از ما حمایت کند؟ آیا کسی هست که از آتش دوزخ بترسد و از ما دفاع کند؟!

حضرت سکینه به پیش آمد و از حال عمویش عبّاس علیه السلام پرسید،

امام حسین علیه السلام فرمود: عمویت را کشتند.

همین که زینب علیها السلام این سخن را شنید فریاد برآورد و گفت:

ای وای، عبّاس از دست ما رفت و جای خالی او را چگونه ببینیم؟

صدای گریه بانوان برخاست، امام حسین علیه السلام نیز با آنان گریه کرد و فرمود: «وا ضیفتا بعدک، ای عبّاس ما بعد از تو بی یاور شدیم

برگرفته از كتاب اميد حرم نوشته ابوالقاسم حميدي،قم،جمكران،1388