حج نا تمام ماند و عرفه پر شور تر از همیشه شنوای، نجواگری های عاشقانه های حسین (ع) بود. زینب بار سفر می بست و رقیه مشتاق سفر. 

سفر برای کودکان همیشه دلنشین است. دیدن مکان های نرفته… آشنایی با دوستان جدید…و شاید بازی های جدید

اما 

تنها حسین می دانست که انتهای این سفر چیست

کاروان به کربلا رسیده و شاید تا کوفه دیگر راهی نباشد

اما بوی مشمئز خیانتِ کوفیان مانند اهل بصره در زمان امیرالمومنین شامه را آزار می دهد

آری پسر رسول خدا را به گمان خود به مسلخ کشیده اند 

اما جز حسین شاید کسی نداند که انتهای این سفر جاودانگی است

قرب خدا و محبوبیت پیش رسول خدا و غرور علی است

و چه از از این زیباتر

“ما رایت الا جمیلا "زینب اینگونه فقط معنا می شود.

وقتی زینب به دنیا آمد ، قنداق مبارکش را که به دست رسول خدا (ص) دادند ، در اولین باری که پیغمبر (ص) به او نظر انداخت ،فرمودند :

“هر چشمی در این دنیا برای این دخترگریه کند ، ارزش گریه او ، مساوی با گریه بر حسن و حسین(ع) است ؛”

 یعنی یک قطره اشک برای زینب کبری (س) ، مساوی است با گریه کردن بر دو امام معصوم(ع) . نفرمودند ، ثواب گریه بر این دختر ، مساوی گریه بر ابا عبدالله (ع) است ، بلکه فرمودند گریه بر او ، مساوی است با گریه بر دو امام معصوم (ع) ؛ یعنی اگر در قیامت ، گریه بر حضرت مجتبی (ع) که درباره آن پیغمبر (ص) فرمود : هر کس برای حسن من گریه کند ، قیامت که همۀ چشم ها گریان است ، چشم او گریان نخواهد بود ، و گریه بر ابا عبدالله (ع) که سبب شفاعت ، رحمت و مغفرت است ،

این دو گریه را اگر در یک کفۀ ترازو بگذارند و گریه بر زینب کبری (س) را در یک کفۀ دیگر ، با هم مساوی می شود .

بر گرفته و دیده شده از کتاب نگاهی به مقام حضرت زینب (س) نوشته آقای شیخ حسین انصاریان