علی اکبر رستمی فرزند مرتضی در سال 1328 در استهبان متولد شد.وی اولین شهید انقلاب اسلامی در و استان فارس است.

باغ سرسبز انقلاب، شکوفه باران است از خون آنهایی که در سر سودای آزادی داشتند و در شب‌های تاریک طاغوت، چشم انتظار سپیده ماندند…

در لحظه‌ای روحانی و ملکوتی آواز هستی «علی‌اکبر» فضای خانه را سرشار از عطر صلوات کرد و اندک زمانی بعد، نوای دل‌انگیز اذان چون آبشاران در گوشش طنین انداخت و وجودش را لبریز از عشق به اسلام و ائمه اطهار (علیهم‌السلام) نمود.

«علی‌اکبر» در آغوش پرصفای مادر دوران طفولیت را با مهر و محبّت پشت سر گذاشت و آن گاه همراه با خانواده هجرت کرد و به «شیراز» رفت. تحصیلات خود را تا پایان مقطع ابتدایی ادامه داد و سپس برای کمک به خانواده و گذراندن زندگی به شغل شیشه‌گری روی آورد.

تمام زندگی‌اش در روزهای سخت طاغوت گذشت اما روحیه‌ی ظلم ستیزی و عدالت‌خواهی او باعث شده بود که در مقابل دشمن ساکت ننشیند و به مخالفت و افشاگری افکار و اعمال رژیم بپردازد. زمانی که نسیم خوش آزادی، آرام آرام به کوچه‌های ایران سر می‌زند او عاشق و سرمست‌تر از همیشه، به توزیع اعلامیه‌ها و نوارهای حضرت امام(ره) می‌پرداخت.

ولایت محوری و عشق او نسبت به امام خمینی(ره) باعث گردید که در زمان شهادت «آیت الله مصطفی خمینی» ـ فرزند برومند امام ـ با پوشیدن لباس مشکی و شرکت در مراسم ختم ایشان در مسجد ولی عصر(عج) شیراز، علاقه‌ی خود را به اثبات برساند و نفرتش را از رژیم منحوس پهلوی به نمایش بگذارد.

در اوایل سال ۱۳۵۷ در حالی که تنها چند روز از ازدواجش می‌گذشت به دیدار «آیت الله خامنه‌ای» و «حجه الاسلام سیّد علی‌اصغر دستغیب» که به «سراوان» تبعید شده بودند، شتافت و پس از کسب فیض از محضر ایشان به شیراز بازگشت و به حضور برادر بزرگوار امام خمینی(ره) «آیت الله پسندیده» شرفیاب شد.

در این برهه از زمان که مردم ستمدیده‌ی ایران از خیانت‌های رژیم پهلوی، سخت به تنگ آمده بودند روز به روز بر تظاهرات و شورش خود علیه شاه می‌افزودند و «علی‌اکبر» در چندین تظاهرات با هماهنگی برادران مسجد و گرفتن روزه سیاسی (به عنوان اعتراض به حکومت جلاد پهلوی) و پرداختن به امر به معروف و نهی از منکر مخالفت خود را اعلام می‌نمود تا اینکه در شب نیمه‌ی شعبان به همراه آحاد ملت انقلابی برای استماع سخنرانی و افشاء جنایات رژیم ستمشاهی در مسجد نو (شهداء) شیراز تجمع نمودند که در پایان تظاهراتی سنگین و سرنوشت‌ساز شروع می‌شود.

در این تظاهرات تعدادی از خواهران محاصره می‌شوند و «علی‌اکبر» برای دفاع از خواهران با مأمورین رژیم درگیر می‌شود، نیروهای شهربانی با هجوم وحشیانه‌ی خود او را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند و جسد نیمه‌جان او را در جوی آب می‌اندازند. جراحات وارده به پیکرش آن‌قدر شدید بود که امکان مداوای وی در منزل نبود، بی‌درنگ او را به بیمارستان منتقل می‌نمایند اما از پزشکان نیز کاری بر نمی‌آید؛ و بدین گونه بود که این عاشق چشم انتظار، در آرزوی دیدن زیباترین روزهای بهاری، ردای شهادت به تن کرد و در تاریخ 31 تیر ماه سال 1357 و به آرزویش رسید. نامش به عنوان اولین کبوتر خونین‌بال استان فارس در دفتر شهدای انقلاب اسلامی ثبت گردید.

کنگره سرداران و چهارده هزار و ششصد شهید استان فارس
http://14600shahid.ir