بر یکی از ستون های تکیه ایی که اهل محله برای عزای امام حسین درست کرده بودند، تکیه کرده بود. نم اشکی در چشمانش برق می زد. چفیه ای برگردن و لباس های مشکی.

چهره، محاسن و حتی نوع لباس پوشیدنش با دیگر آدم های تکیه تفاوتی نداشت. وقتی همه لباس عزای امام حسین را بر تن دارند در میان آن هجمه ی رنگ های سیاه و ماتم، انگار همه عین هم می شوند.بیست و چند ساله به نظر می رسید. میانه اندام با موهای لخت مشکی.

با یک دست برسینه می زد و هم نوا با مداح و دیگر سینه زنان، مصیبت امام حسین را زمزمه می کرد.

عطشان حسینم

غریب حسینم

نگاهش را به زمین دوخته بود و در حال و هوای خودش بود. یک لحظه سرش را که بالا آورد دختر بچه ایی را دید که کنار آبسرد کن، ایستاده و سعی میکند دستش را به شیر آب برساند ولی قد کوچکش، مانع رسیدن دستانش به شیر آب می شد.

تلاش های بی ثمر دختر بچه برای رسیدن به آب او را به خود آورد. آرام خود را از میان صف سینه زنان و جمعیت اطراف، رها کرد و خودش را به دختر بچه رساند. خم شد و با مهربانی لیوان دخترک را از دستش گرفت و آن را پر از آب کرد و به سویش دراز کرد.

دخترک لبخند نمکینی بر لب آورد و آب را گرفت و گفت

مرسی عمو

شنیدن کلمه عمو از زبان دخترک، جوان را در فکر فرو برد، چه عموهایی که شرمنده تشنگی برادر زادگان خود شدند. حالش دگرگون شد.

پارچ آب را برداشت و پر آب کرد و کنار آبسرد کن ایستاد نگاهش را به آسمان دوخت و با خودش گفت

خدایا  عزاداری و روضه ی امشب من، سیراب کردن بچه های کوچک شیعه است. خودت قبول کن که در مرام پیغمبر و اهل بیتش محبت به کودکان از مهم ترین اخلاقیات است.

گروه زنجیر زنان به ترتیب سیادت و سن به صف شده بودند. ابتدای صف، سادات ِموی سپید با شال های سبز ایستاده بودند. بعد به ترتیب سن پیران، میانسالان، جوانان و در آخر کودکان که با طبل و زنجیرهای کوچکشان، صف عزاداری سالار شهیدان را تشکیل می دادند.

مداح در وسط صف با شور زیادی نوحه می خواند و مردمانی که نم نم اشک صورتشان را شستشو می داد. همه چیز مثل همیشه آرام و با حس و حال محرمی پیش می رفت که ناگهان صدای بلندی از میان جمعیتِ زنجیر زن، به هوا بلند شد.

همه نگاه ها به وسط صف برگردانده شد. جوانان هیکلی و برومندی که فریاد میزد :

بگیریدیش… چاقو داره

آااااای کمرم…

بگیریدش …

نگذارید فرار کنه..

هنوز همه متحیر بودند که چند نوجوان با صورت های بر افروخته و با حرکت موتور میان جمعیت و نشان دادن چاقو و قمه های بزرگی که در دست داشتند سعی در ترساندن مردم داشتند.

ترس عجیبی میان مردم افتاده بود. مادران دوان داوان به سمت کودکانش می رفتند تا آن ها از مهلکه جدا کنند.

در آن بحبوبحه یک نفر تلفنش را درآوردو به پلیس تماس گرفت. هم زمان، جوانانِ زنجیرزن دور تا دور موتور سوارانِ مست از غرور و کج فهمی و حماقت حلقه زدند. راه فراری برایشان باقی نگذاشته بودند.

بالاخره پلیس سر رسید و با کمک جوانان، آن چند نفر نوجوان سر مست خاطی حرمت نشناس را دستگیر کرد.

و من یاد ایامی افتادم که برای زینب (س) و خاندان امام حسین، دیگر جوانی نمانده بود که یزدیان سرمست را از خیمه های نوامیس اهل بیت دور کنند.

و چه بر تو گذشت یا زینب(س)

به رسم وظیفه از تو می نویسم مولا

 تو ببخش که قلم پرگناه است و زبان الکن

چه روزها و شب هایی که گذشت ولی 

نیامد روزی مانند روزی که بر تو گذشت

لایوم کیومک یا اباعبدالله

که بعد از آن هر روز، معنای روز گرفت و عطش خورشید خاموش نشد.

کل یوم عاشورا و کل الارض کربلا

بعد از تو شب رنگ شب گرفت و سیاهی و ماتم معنا یافت.

یا حسین بیرق سیاه عزای تو معنای شب انسانیت شد.

بعد از مولا چرخش زمین از دور خود گشتن به سوی دور تو گردیدن و طواف کردن تغییر مسیر داد چون تو 

تنها قبله بندگی خدا بودی!

یا حسین امشب شب اول درس کلاس توست، تو که در یک کلام

پدر بندگی خدا

اباعبدالله هستی

پرده پرده حریم های دلم، مَحرم روزهای بی مَحرمیت یا زینب

وقتی چشمان منتظر کودکان برادرت را با لبخند جگرسوزت پاسخ دادی 

غم پیش پای تو زانو میزد

وقتی رویش را به زمین انداختی

با جمله ما رایت الا جمیلا

وقتی هجوم بی امان نگاه های هرزه به سویت پرتاب می شود بترس و از این ترست به خود ببال که دخترانگی یعنی این…

وقتی دست های شیطان صفت و کرکس های گرسنه ،خیال ربایش مرد زندگیت را دارند ،بخیل باش و با چنگ و دندان زندگیت را نگه دار که زنانگی یعنی این …

وقتی فرزندت را موج های ناجوانمرد بدی و رذالت در برگرفته ،خودت را به دریا بزن و فنا شو و فرزندت را نجات بده که مادرانگی یعنی این …

وقتی تازیانه های عمر و رگبار پیری و رخوت،والدینت را نشانه میگیرند ،کمر راست کن و کمرشان باش که دخترانگی یعنی این…

دختر بودن ،مادر بودن و کلا زن بودن موهبتی است که سهم هر کس نمی شود …

اگر میخواهی زندگی کنی ،دخترانگی کن که دختر،لبخند خدا به زندگی است…

همیشه عصبانیت ها ، لجاجت ها و تعصب های بی مورد و حتی برخوردهای فیزیکی از کوچکترین ارتباطات بشری و روابط خانوادگی گرفته تا مناقشات عظیم بین المللی و جنگ ها زمانی اتفاق می افتد که زبان عقلانیت و استدلال پوشیده است یا پوشانده شده است .

آن زمان دیگر زبان محبت و نوع دوستی و انسانیت رخت بر می بندد و زبان هفت تیر و تفنگ ها باز می شود .زمانه ترور و گفتگوی تفنگ ها آغاز می شود چون یک طرف و یا گاهی دوطرف ماجرا پای استدلالشان چوبین گشته است.

اما هفت تیر در تاریخ انقلاب اسلامی ایران نمود و نمونه تلخ و یادگاری سیاهی از نبرد یک طرفه از کسانی است که زبان استدلالشان قطع گشته و توبره ی ایدئولوژی هایشان سوراخ گشته است!!!

افرادی که طمع قدرت و حب جاه چشم دلشان را کور کرده و لذت ماجراجویی و خونریزی از آن ها انسان نماهایی ساخته که برای ساختن کاخ آمال خویش از ریختن هیچ خون بی گناهی رویگردان نیستند .

تاریخ همان تاریخ است منافق دیروز، داعش امروز است و داعش امروز ،همان منافق دیروز….

کسانی که خود را خدا می دانند و حق حیات و مرگ خود و دیگر انسان ها را به دست و اختیار خود می بینند.

 کسانی که زبانی جز زبان ترور نمی شناسند و حرفی جز حرف هفت تیر (تفنگ) بلد نیستند .

نمی توان برای این چنین افرادی از استدلال و منطق سخن گفت و مذاکره کرد ،  چون نمی توان در ظرف سوراخ ،آب ذخیره کرد.

هفت تیرها می گذرند اما خون های به ناحق ریخته روز به روز رنگ هفت تیر تاریخ انقلاب اسلامی را پر رنگ تر می کند .

اما تا تفکر و عقلانیت نباشد زبان هفت تیر (تفنگ)و تروریسم باز و لجام گسیخته است.

و هنگامی که شمشیر تحجر و لجاجت و

تکـــفیر

فرق تو ، تو که تمام اسلامی

قسیم آتش و نجاتی

باب علم

  تمام حقی

علی عالی اعلا(علیه السلام) هستی

را شکافت

باید بشر می فهمید که چقدر تو با همه فرق داری

مولود کعبه ایی و شمشیر اسلام

شیرِ خدایی

و کمر ِپیامبر

میزان اسلامی و

ترازویِ عدالت

پس خوشا به حال کسی که تو را شناخت و مسلمان شد

و بدا به حال کسی که فرق تو را ندانست و کافر شد

نمیدانم برای شما هم همینطوره یا نه .

امسال و کلا این چند سال اخیر خیلی متفاوت شده …

مثلا تعداد مرگ و میر به شکل قابل توجهی زیاد شده….

یا مریضی های عجیب و غریب سر و کله اشون پیدا شده …

یا جوانمرگی ها شوکه کننده…

دارم با خودم فکر میکنم حتما خبرهایی در راه است

ولی به قول حافظ

تانگردی آشنا زین پرده رمزی نشوی                          گوش نا محرم نباشد جای پیغام سروش

میخوام امسال این ماه رمضان و به ویژه سحرهاش ،یه کم با خدا آشنا بشم

خدا را چه دیدی

شاید منم  رمزی بشنوم

شما هم گوشهاتون رو تیز کنید

شاید  اصلا همگی امسال رمزی بشنویم….

بعدا نوشت: دقیقا سحری که این متن را نوشتم بی سحری شدم و خوابم برد..:))

تا خدا بهم ثابت کنه که فاصله حرف تا عمل چقدر زیاده….

بی شک حفظ مام وطن بدون ریختن خون بهترین گلهایش میسر نبود

و اگر نبود غیرت ابوالفضلی

شجاعت حسینی

همت حیدری

اندیشه های بلند و آرمانی نبوی…

امروز امنیت نوامیس شیعه

نوامیس ایرانی

امری دست نیافتنی بود

یاد آوریم از شهدای پاکی مانند  شهید محمد بخارایی

شهدای مقاومت چهل روزه خرمشهر

شهید ابراهیم همت

شهید حسین خرازی

شهید حمید باکری

و  دیگر شهدای آسمانیمان

که امروز امنیت و آزادی و سرفرازی ایران و خرمشهر به برکت و یمن قطره قطره خونهای مقدس آن هاست

فارغ از هرگونه تعصب و محبت بي تعقلي بايد پذيرفت كه شعر و به ويژه

اشعار سنگين و پر مغز شعراي بزرگي

چون حافظ و سعدي شيرازي نام ايران را در فرهنگ و تمدن جهاني درخشان كرده است .

و امروز اول ارديبهشت

مطابق آيين چند ساله و به رسم تقويم روز بزرگداشت شيخ اجل سعدي شيرازي است

و از امروز به مدت يك هفته ، هفته شيراز است .

ضمن شادباش اين ايام  شعر زيبايي از اين بزرگ شاعر ايران زمين را خواهم گذاشت.