وقتی پای عمل به وسط میاد

دیگه اون هم قلم فرسایی های پر طمطراق و سخنوری های پر تکلف رنگ می بازند

تو میمونی و یه خدایی که منتظره ببینه که چند مرده حلاجی…!!!

میشینه و نگاه می کنه که این بنده زبان آور و پر ادعایم حالا که باید دست به کار بشه و یه قدمی از قدم بر داره چکار میکنه؟!

و اون موقعه است که من و تویی میمونیم و  دانسته هایی که فقط بافتیم و هیچ وقت به تن نکردیم

چقدر حاضریم در میدان عمل از پول ، امکانات، رفاهیات و یا حتی جان خودمون، در راه خدایی که ادعا می کنیم عاشقش هستیم ،بگذریم؟

چقدر سخته عمل به دانسته ها و گذشتن از داشته ها

و چقدر خدا از من غریب است هنگام عمل

کاش خودش عنایتی کند و ظرفی دهد که علم و عمل تواما در آن باشد.

مگر نه این نیست که تنها در آفرینش انسان خداوند به خود آفرین گفت

فَتَبارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقِينَ

مگر نه این است که ابلیس به علت تمرد از فرمان سجده بر انسان متمرد و رجیم شد

وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ

مگر نه این است که علت خلقت آسمان ها و زمین عبودیت انسان است

وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ

پس چه کسی والاتر از انسان برای احترام و حفظ تکریم و عزتش

پس در هر رتبه و مقامی که هستی

کوچک یا بزرگ

سیاه یا سفید

معلم یا متعلم

کارمند یا ارباب رجوع

همگی به احترام انسان هایی که به ما رجوع می کنند بر خیزیم

لبخند بزنیم

دست بدهیم

خوب بودن به همین راحتی است…!!!

این جمله را اولین بار در سریال خانه سبز از زبان مرحوم خسرو شکیبایی شنیدم که

رییس باش ولی ریاست نکن

توی اون سریال بیشتر مبحث خانوادگی مطرح بود که مرد باید مدیریت خانه را تحت کنترل داشته باشه

اما اگه خوب فکر کنیم متوجه میشیم

که دایره این حرف خیلی وسیع تر از این حرف هاست

هم جنبه سیاسی داره و هم جنبه فرهنگی

خیلی از ما ها که دوست داریم مبلغ و یا مدرس مبانی اسلامی باشیم

باید یادمون باشه که مدیریت و رهبری و ریاست باید با کیاست همراه باشه

مدیر و رییس و معلمی که در باد غرور این القاب و اسامی غرق باشه

هیچ گاه محبوب هیچ متعلمی نخواهد بود و

تاثیرش به اندازه یه جلبک بیشتر نیست :))

یکی از خوبی فضاهای مجازی اینه که میشه راحت تر و ساده تر مطالب را بیان کرد و

نکات اخلاقی را گوش زد کرد.

باید بپذیریم که غیر از طرز فکر ما طرز فکرهای دیگه ای هم تو این کره خاکی وجود داره

و لزوما نباید همه مثل هم فکر کنند

و هیچ دلیلی هم وجود نداره که فکر و نگاه درست فقط و فقط مال ما باشه

حالا این ما که گفتم مای نوعی هست نه حقیقی

پس بیاییم به اندیشه ها و سلیقه های گوناگونی که غالبا هیچ تضاد و ضدیتی هم نه با شرع و نه با عقل داره

کنار بیاییم و بپذیریم

و به قول خدای مهربونمون ” لا تجسسوا”

یعنی فضولی نکنیم

سرک نکشیم به کار و یا اندیشه ای که اولا : هیچ ربطی به ما نداره و

ثانیا :هیچ ضدیت شرعی و عرفی هم نداره

کاش یاد بگیریم به حریم دیگران و نگاهشون و فکرشون و یا حتی سلیقه اشون احترام بگذاریم